Arigato!

Reklama e mesiperme, e realizuar ne zonen ku jetoj une, ironizon snobizmin e turisteve milaneze qe vijne per ski ne Dolomiten dhe kerkojne sushi, pra qiqra ne hell do thoshim ne :)
Kuzhina japoneze eshte nje fenomen i ri qe ka fituar shijet e  italianeve vetem ne 10 vjeçarin e fundit. Fillimisht u induktua si tendence nga foodbloggers, te cilet per te bere diferencen ndermjet tyre mundoheshin te percillnin receta nga me te çuditshmet, por me pas fenomeni sushi pati nje sukses te jashtezakonshem e kete e vertetojne shifrat e restoranteve aziatike te hapur ne nje hark kohor shume te shkurter.
Madje edhe ketu tek ne, midis Dolomiteve, gjinden restorante luksoze qe i kane besuar sektorin e kuzhines etnike chef-ave aziatike,  sepse eshte pikerisht kuzhina japoneze ajo me e kerkuara nga klientet. Nuk di te them nese kjo kerkese vjen si pasoje e snobizmit apo adoptimit te nje menyre te ushqyeri te shendeshem, por ju betohem qe po ta provoni disa here rrezikoni te shnderroheni ne sushi-addicted :)

Personalisht pata nje qasje pak te çuditshme me kuzhinen japoneze.  Duke qene menefregiste kundrej modave te momentit dhe aq me pak snob (te pakten une kshu e njoh veten :P) kureshtjen per Japonine ma ndezen disa shkrimtare.
Qene librat e Kawabata Yasunarit, Haruki Murakamit e Banana Yoshimotos qe zgjuan interesin tim per çdo gje "made in Japan", aq sa endrra ime ne sirtar eshte te vizitoje Kyoton. Me aq sa kushton nje udhetim turistik ne Japoni, i bie qe endrres te qendroje ne sirtar per nje kohe relativisht te gjate, por nderkohe une kenaqem  duke shijuar çdo arome qe me servirin ne restorantet japoneze.
Nje zinxhir shume i suksesshem restorantesh aziatike administrohet  ne Bolzano nga 2 djem shqiptare qe kane studiuar per turizem ne Itali (http://www.shiro-bz.it/).
Te varej nga une, do te haja japonezçe perdite, por ahimè kushton e shkreta, prandaj e influencuar nga disa miq qe jane te apasionuar pas kuzhines japoneze dhe arrijne te pergatisin recetat ne kushte shtepie, mendova ta provoje edhe une.
Rezultati ishte i shkelqyer, ndoshta jo aq i mire sa ne restorant por aty afer :)

Yakitori - my way


Perberesit per 4 persona:


500 gr mish pule, tul nga pjesa e gjoksit ose e kofshes
2-3 qepe te njoma
ereza Sichimi Togarashi
3 luge salce soje
1 luge sheqer
2 luge sakè (fakoltative)
2 kunguj jeshile
2 luge vaj ulliri


Pergatitja:
erezat Sichimi Togarashi shiten te konfeksionuara ne dyqane etnike apo edhe ne ndonje supermarkate, mgjth ne pamundesi mund te pergatiten ne kushte shtepie. Fundja behet fjale per spec te kuq djeges, lekure portokalli, fara suzami, fara lulekuqe, piper nga Sichuani (qe mund te zevendesohet fare mire me piper te zi), alga nori apo xhinxher. Keto thahen dhe grihen imet. Perdoren gjeresisht ne kuzhinen japoneze.


Yakitori eshte shishqebabi i pules por meqe z. Tironc, specialisti i zgares, mbreme nuk ishte ne shtepi, une i bera ne tigan. 


Ndajme gjoksin e pules ne kubike te vegjel 2-3 cm dhe grijme trashe qepet e njoma dhe kungujt jeshile. 
Pergatisim salcen duke hedhur ne nje tenxhere te vogel salcen e sojes, sakè-ne dhe sheqerin. E vendosim tenxheren ne zjarr te ulet dhe e vlojme per 1-2 minuta. 
Vendosim nje tigan ne zjarr te larte dhe sapo te jete nxehur i hedhim kubiket e pules, kungujt jeshile dhe qepet e njoma.
I sperkatim me salcen e perftuar si me siper.
I gatuajme per rreth 5-6 minuta, nese mishi eshte i fresket, duke i perzier here pas here.
Me pas i hedhim 1 luge ereza Sichimi Togarashi dhe 2 luge vaj ulliri dhe vazhdojme gatimin per 5-6 minuta te tjera.
E servirim me oriz te zier dhe salce soje.
Gjak e dhjame :D